သူ႕အမည္က ကိုတင္ေအာင္။ အခုေနေနတာက မဟာခ်ိဳင္ တလာတ္ကုန္းမွာ။ သူ႕ရဲ့ အသက္က ၄၅-ႏွစ္။ သူတို႔ မိသားစု၀င္ စုစုေပါင္း အားလံုးေပါင္း အကုန္လံုး (၆)ေယာက္ရွိတယ္။ သူရယ္- သူမိန္းမရယ္ သားသမီး (၄)ေယာက္ ရယ္။ အားလံုးက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ။ သူတို႔အားလံုးက ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား မြန္လူမ်ိဳးေတြ။
တစ္ေန႔ ကိုတင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ဆီကို ေရာက္လာတယ္။ သူလာတာက ညေန (၃)နာရီေလာက္ ရွိေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာႏႈတ္ဆက္တာတဲ့။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေတာ့မယ္တဲ။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ဟာ ကိုတင္ေအာင္ ေကာက္ကာ ငင္ကာႀကီးပါလား။ ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က ဒီလို ေျပာတယ္။
ျပန္ခ်င္လို႔ ျပန္တာ မဟုတ္ဘူး ဆရာေလးရဲ့။ စိတ္ညစ္လို႔ဗ်ာ။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေနခ်င္စိတ္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။ နားေအးပါးေအး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေနေတာ့မယ္တဲ့။ အဲဒါ ဆရာေလးကို လာႏႈတ္ဆက္တာဆိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္။ ကိုတင္ေအာင္က ျမန္မာျပည္ကို တကယ္ မျပန္ခ်င္ပါဘူး။ ဒီလူက ေတာ္႐ံုတန္႐ံုလည္း စိတ္ညစ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အခု သူ ဒီလို ျဖစ္တယ္ဆိုကတည္းက သူတို႔ မိသားစုမွာ ျပႆနာေတာ္ေတာ္ မ်ားပံုရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလူက သူ႕မိသားစုကို ဒိေလာက္ ခင္တြယ္တာ။
ကြ်န္ေတာ္က ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုတင္ေအာင္ကလည္း။ ခင္ဗ်ား ျပန္သြားေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာ ျပတ္သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္တဲ့ အႀကံညာဏ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခနေနပါဦးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း အေၾကာင္းစံု ေျပာျပစမ္းပါဦးဗ်ာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က ဒီလို ေျပာျပတယ္။
ပထမဦးဆံုးက အိမ္က မိန္းမေပါ့။ သူ႕ ညီမ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္က တက္လာဖို႔ လမ္းစရိပ္ တစ္ေသာင္းခြဲရယ္ ဒီမွာ အလုပ္စမတ္ဖို႔ (အလုပ္ရွာဖို႔) ေငြက ငါးေထာင္ရယ္ ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ေပါင္းလိုက္ရင္ ဘတ္ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ သူက ၾကားထဲက အာမခံ ေခ်းေပးတယ္ေလ။ အဲဒါ ဒီေရာက္ေတာ့ သူ႕ညီမ ၀မ္းကြဲက အေၾကြးမဆပ္ပဲ ထြက္ေျပးသြားတယ္။ အဲဒါကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုက ၾကားထဲက မဆီမဆိုင္ အာမခံ ေခ်းေပးတာဆိုေတာ့ စိုက္ၿပီး ဆပ္ေပးရမယ္။ အဲဒါေပါ့ စားစရာမရွိ ေလွ်ာ္စရာရွိဆိုတာ။ ကြ်န္ေတာ္က မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အတန္တန္ တားေနပါရဲ့နဲ႔ ဒီမိန္းမ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ကို လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရင္ လဲ မႀကိဳက္ဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဆိုတာက ကိုယ္ကက်ဴး ကိုယ့္ဒူးေတာင္ ယံုရတာ မဟုတ္ဘူး။ အကုန္လံုးက ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္ေတြခ်ဥ္။ ေရေမွ်ာ ကမ္းတင္ေတြခ်ဥ္းဆိုတာ ဒီမိန္းမ မသိဘူး။ အဲဒါကို ေျပာလိုက္ရင္ ေန႔တိုင္း ရန္ျဖစ္ ေနေရာ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ ဟိုေကာင္ ။ ဆရာ သိတယ္ မဟုတ္လား။ သားအႀကီးေကာင္ ဟိုတစ္ေန႔က သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ တစ္ည သြားအိပ္တယ္။ အဲဒါ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းကို ပုလိပ္က ျမင္းေဆးမႈ႕နဲ႔ လာဖမ္းတယ္။ အဲဒါ မဆီမဆိုင္ အိမ္က သားအႀကီးေကာင္ပါ အခ်ဳပ္ထဲ ပါသြားလို႔ မနည္း လိုက္ထုပ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေငြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း နည္းနည္းပါးပါး ကုန္သြားတာေပါ့။ အဲဒါကို သူငယ္ခ်င္းေတြ မေကာင္းရင္ မေပါင္းနဲ႔လို႔ ေျပာတာ ဒီေကာင္ မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီေကာင္ ဒါေတြ လုပ္တာ ဘယ္သိပါ့မလဲတဲ့။ သိရင္ ဘယ္သြားမလဲ အေဖရာတဲ့။ ဒီေကာင္ အေဖကိုေတာင္ ျပန္ေအာ္တယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က အငယ္မ။ အသက္က ခုမွ (၁၇)-ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ။ ရည္းစားက ထားခ်င္ေနၿပီ။ ဟိုေနရာ ခ်ိန္းေတြ႕။ ဒီေနရာ ခ်ိန္းေတြ႕နဲ႔။ ေသာက္ရွက္ကို မရွိဘူး။ ကိုယ္က မရွိလို႔ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကြ်န္လာခံေနရတာ။ ကိုယ္ဘ၀ကို ကိုယ္နားမလည္ၾကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖဆိုေတာ့ မေျပာလို႔လည္း မရဘူး။ ေျပာေျပာေနရတာ။ ေျပာခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာကို သြားေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္ ဆရာေလးရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္မရွိမွ ဒင္းတို႔ေတြ ဘ၀အေၾကာင္းကို နားလည္မယ္။ အဲဒါ ခုညေန ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မလို႔။ ေနခ်င္စိတ္က မရွိေတာ့ဘူးဟု ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း
ကိုတင္ေအာင္ရယ္။ ဒီလိုခ်ဥ္းလဲ ခ်က္ျခင္းႀကီး မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ အခုဟာက ျပႆနာေတြက တစ္ရက္ထဲ ဆံုၿပီး ျဖစ္သြားေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္း ထူပူသြာတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့လဲ ေအးသြားမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို ကူညီလို႔ရပါတယ္ဗ်ာ ဆိုေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က..
ဆရာက ဘယ္လို ကူညီႏိုင္မွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မထင္ပါဘူးဗ်ာဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
ေအာ္.. ကိုတင္ေအာင္ရယ္။ က်ဳပ္က ေဗဒင္ဆရာေလ။ ေဗဒင္ဆရာဆိုေတာ့ ေဗဒင္နည္းနဲ႔ ယၾတာနည္းနဲ႔ ကူညီမွာေပါ့ဗ်။ မိသားစု တစ္ခုမွာ အဲဒီလို ျပႆနာေတြ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ပူစရာေတြ ျဖစ္လာရင္ မိသားစု စိတ္ေအးရေအာင္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္လို႔ ရတဲ့ ယၾတာေတြ ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား လုပ္ၾကည့္ပါဦး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဘမင္းသိခၤ ေျပာေနၾကစကားလို ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပဲ မဟုတ္ဘူးလားဗ်လို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာၿပီး သူ႕ကို မိသားစု စိတ္ေအးေစတဲ့ ေအာက္ပါယၾတာကို လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
အမွန္တကယ္လည္း ကိုတင္ေအာင္ႀကီး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ပါဘူး။ သူ မျပန္ျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္လဲ သိသားပဲ။ ဒီလူႀကီးက သူ႕မိသားစုနဲ႔ ခြဲၿပီး တစ္ရက္ေလးေတာင္ ေနဘူးတဲ့လူမွ မဟုတ္တာ။ သူလား ျပန္ျဖစ္မွာ။ ေနာက္ တစ္လခြဲ ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုတင္ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ ကိုတင္ေအာင္ႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ။ ဆရာေလးေရ... ၿပီးေတာ့လဲ ၿပီးတာပဲတ့ဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါတယ္။ သူ႕မိသားစု စိတ္ေအးသြားၿပီဆိုတာ။
မိသားစု စိတ္ေအးေစေသာယၾတာ။
နာနတ္သီးတစ္လံုးမွာ ယပ္အျဖဴ(၇)လက္ ပတ္ပတ္လည္ ထိုးပါ။ ယပ္မွာေတာ့ (ဒုကၡ) ဆိုတဲ့ စာကို ထင္ေနေအာင္ ေရးပါ။ ၿပီးရင္ မိမိအိမ္က ဘုရားစင္ေပၚမွာ တင္ထားၿပီး ဆုေတာင္းပါ။ စာရြက္တစ္ရြက္မွာေတာ့ မိမိတို႔ မိသားစု ႀကံဳေတြကေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြ ျပႆနာေတြ ေျပလည္ခ်င္တာေတြ ေနာက္မိမိတို႔မွာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြကို ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို နာနတ္သီးရဲ့ ေအာက္က ခံထားပါ။ နာနတ္သီးမလဲေအာင္ေတာ့ ေအာက္က ခြက္တို႔ ဇလံုတို႔ ခံထားေပါ့ဗ်ာ။ (၇) ရက္တိတိ ထားလိုက္ပါ။ မရွင္းရင္ေတာ့ ေကာ္မန္႔မွာ ေမးထားခဲ့ေပေတာ့ဗ်ိဳ႕။
သင္တို႔၏အက်ိဳးကို ထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ေစတနာေကာင္းျဖင့္
ဟိန္းတင့္ေဇာ္
တစ္ေန႔ ကိုတင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ဆီကို ေရာက္လာတယ္။ သူလာတာက ညေန (၃)နာရီေလာက္ ရွိေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာႏႈတ္ဆက္တာတဲ့။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေတာ့မယ္တဲ။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ဟာ ကိုတင္ေအာင္ ေကာက္ကာ ငင္ကာႀကီးပါလား။ ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က ဒီလို ေျပာတယ္။
ျပန္ခ်င္လို႔ ျပန္တာ မဟုတ္ဘူး ဆရာေလးရဲ့။ စိတ္ညစ္လို႔ဗ်ာ။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေနခ်င္စိတ္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။ နားေအးပါးေအး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေနေတာ့မယ္တဲ့။ အဲဒါ ဆရာေလးကို လာႏႈတ္ဆက္တာဆိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္။ ကိုတင္ေအာင္က ျမန္မာျပည္ကို တကယ္ မျပန္ခ်င္ပါဘူး။ ဒီလူက ေတာ္႐ံုတန္႐ံုလည္း စိတ္ညစ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အခု သူ ဒီလို ျဖစ္တယ္ဆိုကတည္းက သူတို႔ မိသားစုမွာ ျပႆနာေတာ္ေတာ္ မ်ားပံုရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလူက သူ႕မိသားစုကို ဒိေလာက္ ခင္တြယ္တာ။
ကြ်န္ေတာ္က ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုတင္ေအာင္ကလည္း။ ခင္ဗ်ား ျပန္သြားေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာ ျပတ္သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္တဲ့ အႀကံညာဏ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခနေနပါဦးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း အေၾကာင္းစံု ေျပာျပစမ္းပါဦးဗ်ာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က ဒီလို ေျပာျပတယ္။
ပထမဦးဆံုးက အိမ္က မိန္းမေပါ့။ သူ႕ ညီမ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္က တက္လာဖို႔ လမ္းစရိပ္ တစ္ေသာင္းခြဲရယ္ ဒီမွာ အလုပ္စမတ္ဖို႔ (အလုပ္ရွာဖို႔) ေငြက ငါးေထာင္ရယ္ ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ေပါင္းလိုက္ရင္ ဘတ္ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ သူက ၾကားထဲက အာမခံ ေခ်းေပးတယ္ေလ။ အဲဒါ ဒီေရာက္ေတာ့ သူ႕ညီမ ၀မ္းကြဲက အေၾကြးမဆပ္ပဲ ထြက္ေျပးသြားတယ္။ အဲဒါကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုက ၾကားထဲက မဆီမဆိုင္ အာမခံ ေခ်းေပးတာဆိုေတာ့ စိုက္ၿပီး ဆပ္ေပးရမယ္။ အဲဒါေပါ့ စားစရာမရွိ ေလွ်ာ္စရာရွိဆိုတာ။ ကြ်န္ေတာ္က မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အတန္တန္ တားေနပါရဲ့နဲ႔ ဒီမိန္းမ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ကို လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရင္ လဲ မႀကိဳက္ဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဆိုတာက ကိုယ္ကက်ဴး ကိုယ့္ဒူးေတာင္ ယံုရတာ မဟုတ္ဘူး။ အကုန္လံုးက ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္ေတြခ်ဥ္။ ေရေမွ်ာ ကမ္းတင္ေတြခ်ဥ္းဆိုတာ ဒီမိန္းမ မသိဘူး။ အဲဒါကို ေျပာလိုက္ရင္ ေန႔တိုင္း ရန္ျဖစ္ ေနေရာ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ ဟိုေကာင္ ။ ဆရာ သိတယ္ မဟုတ္လား။ သားအႀကီးေကာင္ ဟိုတစ္ေန႔က သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ တစ္ည သြားအိပ္တယ္။ အဲဒါ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းကို ပုလိပ္က ျမင္းေဆးမႈ႕နဲ႔ လာဖမ္းတယ္။ အဲဒါ မဆီမဆိုင္ အိမ္က သားအႀကီးေကာင္ပါ အခ်ဳပ္ထဲ ပါသြားလို႔ မနည္း လိုက္ထုပ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေငြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း နည္းနည္းပါးပါး ကုန္သြားတာေပါ့။ အဲဒါကို သူငယ္ခ်င္းေတြ မေကာင္းရင္ မေပါင္းနဲ႔လို႔ ေျပာတာ ဒီေကာင္ မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီေကာင္ ဒါေတြ လုပ္တာ ဘယ္သိပါ့မလဲတဲ့။ သိရင္ ဘယ္သြားမလဲ အေဖရာတဲ့။ ဒီေကာင္ အေဖကိုေတာင္ ျပန္ေအာ္တယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က အငယ္မ။ အသက္က ခုမွ (၁၇)-ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ။ ရည္းစားက ထားခ်င္ေနၿပီ။ ဟိုေနရာ ခ်ိန္းေတြ႕။ ဒီေနရာ ခ်ိန္းေတြ႕နဲ႔။ ေသာက္ရွက္ကို မရွိဘူး။ ကိုယ္က မရွိလို႔ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကြ်န္လာခံေနရတာ။ ကိုယ္ဘ၀ကို ကိုယ္နားမလည္ၾကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖဆိုေတာ့ မေျပာလို႔လည္း မရဘူး။ ေျပာေျပာေနရတာ။ ေျပာခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာကို သြားေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္ ဆရာေလးရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္မရွိမွ ဒင္းတို႔ေတြ ဘ၀အေၾကာင္းကို နားလည္မယ္။ အဲဒါ ခုညေန ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မလို႔။ ေနခ်င္စိတ္က မရွိေတာ့ဘူးဟု ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း
ကိုတင္ေအာင္ရယ္။ ဒီလိုခ်ဥ္းလဲ ခ်က္ျခင္းႀကီး မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ အခုဟာက ျပႆနာေတြက တစ္ရက္ထဲ ဆံုၿပီး ျဖစ္သြားေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္း ထူပူသြာတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့လဲ ေအးသြားမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို ကူညီလို႔ရပါတယ္ဗ်ာ ဆိုေတာ့ ကိုတင္ေအာင္က..
ဆရာက ဘယ္လို ကူညီႏိုင္မွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မထင္ပါဘူးဗ်ာဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
ေအာ္.. ကိုတင္ေအာင္ရယ္။ က်ဳပ္က ေဗဒင္ဆရာေလ။ ေဗဒင္ဆရာဆိုေတာ့ ေဗဒင္နည္းနဲ႔ ယၾတာနည္းနဲ႔ ကူညီမွာေပါ့ဗ်။ မိသားစု တစ္ခုမွာ အဲဒီလို ျပႆနာေတြ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ပူစရာေတြ ျဖစ္လာရင္ မိသားစု စိတ္ေအးရေအာင္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္လို႔ ရတဲ့ ယၾတာေတြ ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား လုပ္ၾကည့္ပါဦး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဘမင္းသိခၤ ေျပာေနၾကစကားလို ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပဲ မဟုတ္ဘူးလားဗ်လို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာၿပီး သူ႕ကို မိသားစု စိတ္ေအးေစတဲ့ ေအာက္ပါယၾတာကို လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
အမွန္တကယ္လည္း ကိုတင္ေအာင္ႀကီး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မသြားျဖစ္ပါဘူး။ သူ မျပန္ျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္လဲ သိသားပဲ။ ဒီလူႀကီးက သူ႕မိသားစုနဲ႔ ခြဲၿပီး တစ္ရက္ေလးေတာင္ ေနဘူးတဲ့လူမွ မဟုတ္တာ။ သူလား ျပန္ျဖစ္မွာ။ ေနာက္ တစ္လခြဲ ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုတင္ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ ကိုတင္ေအာင္ႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ။ ဆရာေလးေရ... ၿပီးေတာ့လဲ ၿပီးတာပဲတ့ဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါတယ္။ သူ႕မိသားစု စိတ္ေအးသြားၿပီဆိုတာ။
မိသားစု စိတ္ေအးေစေသာယၾတာ။
နာနတ္သီးတစ္လံုးမွာ ယပ္အျဖဴ(၇)လက္ ပတ္ပတ္လည္ ထိုးပါ။ ယပ္မွာေတာ့ (ဒုကၡ) ဆိုတဲ့ စာကို ထင္ေနေအာင္ ေရးပါ။ ၿပီးရင္ မိမိအိမ္က ဘုရားစင္ေပၚမွာ တင္ထားၿပီး ဆုေတာင္းပါ။ စာရြက္တစ္ရြက္မွာေတာ့ မိမိတို႔ မိသားစု ႀကံဳေတြကေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြ ျပႆနာေတြ ေျပလည္ခ်င္တာေတြ ေနာက္မိမိတို႔မွာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြကို ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို နာနတ္သီးရဲ့ ေအာက္က ခံထားပါ။ နာနတ္သီးမလဲေအာင္ေတာ့ ေအာက္က ခြက္တို႔ ဇလံုတို႔ ခံထားေပါ့ဗ်ာ။ (၇) ရက္တိတိ ထားလိုက္ပါ။ မရွင္းရင္ေတာ့ ေကာ္မန္႔မွာ ေမးထားခဲ့ေပေတာ့ဗ်ိဳ႕။
သင္တို႔၏အက်ိဳးကို ထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ေစတနာေကာင္းျဖင့္
ဟိန္းတင့္ေဇာ္
0 comments:
Post a Comment