ေျဖေလ်ာ့ျခင္းျပဳလုပ္ၿပီးမွ ပုတီးစိပ္ပါ

တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေရႊတိဂံုဘုရား ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ အဓိ႒ာန္ ပုတီးစိပ္ရန္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ေလ၏ ။ ထုိအခ်ိန္က အသက္ ငယ္ေသးသျဖင့္ သံုးေလးမိုင္ ခရီးကို မေမာမပန္းဘဲ ေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ ေက်ာက္ေျမာင္း ဘိုးလိန္းလမ္းရွိ ကြ်ႏ္ုပ္ မိဘအိမ္မွ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔ အေရာက္ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ရေသာ အလုပ္မွာ ေျပာပေလာက္ေသာ အလုပ္မဟုတ္ေပ။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ မအူကုန္းလမ္းက်ယ္သို႔ ေရာင္လွ်င္ ထိုလမ္းအတိုင္း ၀င္သြားၿပီး ကန္ေတာ္ႀကီး ဓာတ္ဆီဆိုင္ဘက္သို႔ ေကြ႕ကာ ဓာတ္ဆီဆိုင္မွ တစ္ဆင့္ ကန္ေတာ္ႀကီးကို ပတ္ေလ၏။ ထိုသို႔ပတ္လာခဲ့ရာ တိရစၦာန္႐ုံသို႔ ေရာက္လာေလ၏။

ထိုေနရာသို႔အေရာက္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တိရစၦာန္႐ုံဂိတ္အနီး၌ ဗန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ေရာင္းေနေသာ ေဆးလိပ္ဆိုင္သို႔ ၀င္ကာ သစၥာပန္းတံဆိပ္ ေဆးလိပ္ကိုေမး၏။ ထိုသို႔ေမးရာ ေဆးလိပ္ေရာင္းေသာ မိန္းမက သစၥာပန္းတံဆိပ္ မၾကားဘူးပါဖူးဟု ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ႏြားတံဆိပ္ ေဆးလိပ္ကို ေမးျပန္ရာ ထိုမိန္းမ
က ႏြားတံဆိပ္ ေဆးလိပ္ကို မၾကားဖူးဘူးဟု ေျပာေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က ဂဠဳန္ညီေနာင္ကို ေမးျပန္ရာ ထိုမိန္းမက မၾကားဖူးဘူးဟု ေျပာေလ၏။



ကြ်ႏ္ုပ္လည္း စိတ္မရွည္ေတာ့ သျဖင့္……….“ကဲပါေလ… ခင္ဗ်ားၾကားဖူးတဲ့ ေဆးလိပ္ပဲ တစ္မတ္ဖိုး ေလာက္ေပးပါ” ဟု ေျပာရာ ထိုမိန္းမက ခ်ိန္ခြင္လိုလို၊ ေမာင္းတက္လိုလို တံဆိပ္မ်ိဳး ကပ္ထားသည့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ခပ္ညံ့ညံ့ေဆးလိပ္ကို ေပးေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ထိုေဆးလိပ္မ်ားကို ယူကာ အနီးရွိ ေသာက္ေရအိုးစင္ မွ ေရတစ္ခြက္ ခပ္ၿပီးလွ်င္ ေဆးလိပ္ အစီခံမ်ားကို ေရေလာင္း၍ ဖုန္မႈန္႔မ်ား ထြက္သြားေစရန္ ေဆးလိပ္၏ ထိပ္ဘက္မွ ပါးစပ္ျဖင့္ မႈတ္ၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကို မီးညိႇ၍ ဖြာရႈိက္၏။

က်န္သံုးလိပ္ကို အိတ္ထဲထည့္ၿပီးလွ်င္ ခရီးဆက္ခဲ့ေလေတာ့၏။ ဤသို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ရာ တိရစၦာန္႐ုံကို လြန္လွ်င္ အမိုး ခ်ြန္ခြ်န္ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ သခ်ၤိဳင္းေလးကို ေတြ႕ရေလ၏။ ထိုေနရာမွ ဆက္၍ ေလွ်ာက္သြားရာ ဦးေထာင ္ဗိုလ္ကုန္းသို႔ ေရာက္ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဦးေထာင္ဗိုလ္ကုန္းကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လာခဲ့၏။ ဦးေထာင္ဗိုလ္ကုန္း ဆံုးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေတာင္ဘက္မုခ္သို႔ ေရာက္ေလေတာ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေတာင္ဘက္မုခ္မွ ေရႊတိဂံု ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ တက္ေလ၏။ ထိုသို႔ တက္လာခဲ့ရာ အသိပန္းဆိုင ္တစ္ဆိုင္မွ ဖိနပ္ကို အပ္သြားရန္ ေျပာေလ၏။ သို႔ရာတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မအပ္ခဲ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဘုရား ျပန္ဆင္းေသာအခါ၌ ေတာင္ဘက္မုခ္မွ ျပန္ဆင္းခ်င္မွ ဆင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ ဆင္းလိုရာ မုခ္မွ ဆင္းႏိုင္ရန္ အတြက္ ဖိနပ္ကို မအပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ေရာက္လွ်င္ တနဂၤေႏြေထာင့္ကို ခပ္သုတ္သတ္ေလွ်ာက္သြား၏။ တနဂၤေႏြ ေထာင့္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ဖိနပ္၊လြယ္အိတ္ႏွင့္ ေဆးလိပ္တို႔ကို အသာခ်၍ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား အားရပါးရ ရွိခိုးေလေတာ့၏ ။ ေစတီေတာ္ႀကီးရွိ ေရႊတံုး ေရႊခဲမ်ားကိုျဖတ္၍ တိုက္လာေသာ ေလကို ႐ႈရသျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ႏွလံုးၿငိမ္ကာ အေမာေျပသြားေလ၏ ။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တနဂၤေႏြေထာင့္ရွိ သာယာ၀တီမင္း လွဴဒါန္းထားေသာ ေခါင္းေလာင္းႀကီးဆီ သို႔သြား၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ပါးျပင္ျဖင့္ ကပ္ကာ ဖက္လိုက္ေလ၏ ။ ေၾကးေခါင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြန္စြာ ေအးစက္လွ၏ ။ကြ်ႏ္ုပ္၏ ကိုယ္မွ အပူေငြ႕မ်ားသည္ လြင့္ေပ်ာက္၍ သြား၏ ။ ဘယ္ဘက္ပါး ေအးသြားသည္ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ညာဘက္ပါးျဖင့္ ကပ္ေလ၏ ။ ညာဘက္ပါး ေအးသြားေသာ အခါ၌ ကြ်ႏု္ပ္၏ နဖူးကို ေခါင္းေလာင္းႀကီးျဖင့္ ကပ္ျပန္၏ ။ ပူေႏြးေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ နဖူးလညး္ ေအးစက္သြားျပန္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အေမာေျပသြားၿပီျဖစ္၏ ။

ကြ်ႏ္ုပ္၏ ကိုယ္မွ အပူေငြ႕မ်ားလည္း လြင့္စဥ္သြားၿပီး ျဖစ္၏ ။ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေခါင္းေလာင္းႀကီး အနီးရွိ သံတိုင္ တစ္တိုင္ကို မွီ၍ ထုိင္ခ်လိုက္၏ ။ ထိုသံတိုင္ အနီး၌ လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္ကိုလည္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ သတိျပဳမိေလ၏ ။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မီးျခစ္ကို ထုတ္၍ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေဆးလိပ္တိုေလးကို မီးတို႔လုိက္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ မီးတို႔ၿပီးေသာ အခါ၌ ထိုသူက“မီးတစ္တို႔ေလာက္ေပးပါ” ဟု ေျပာသျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း မီးျခစ္ကို လွမ္းေပးရင္း ထိုသူကို ၾကည့္လိုက္ေလ၏ ။

ထိုသူသည္ ပိန္ပိန္ပါးပါးျဖစ္၏ ။ သူ၏ ဆံပင္မ်ားမွာလည္း က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ျဖဴေနၿပီျဖစ္၏ ။ထိုသူ၏ ႐ုပ္ရည္မွာ အဂၤလို အင္ဒီယန္း ေခၚ ကျပားတစ္ဦး၏ ႐ုပ္ရည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင့္ သတိျပဳမိ၏ ။ ထိုသူသည္ ခႏၶာကိုယ္ အထက္ပိုင္း၌ ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴကို ၀တ္ထား၏ ။ထိုရွပ္အကၤ်ီေပၚတြင္ ကုတ္အကၤ်ီ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ထပ္၍၀တ္ထား၏ ။ ေအာက္ပိုင္း၌မူ ကာကီေရာင္ ေဘာင္းဘီကို ၀တ္ထားေလ၏ ။ ထိုသူသည္ သူ၏ ေဆးျပင္းလိပ္ကို မီးတို႔ၿပီးမွ ကြ်ႏု္ပ္အား မီးျခစ္ကို ျပန္ေပးရင္း ……..


“ သင့္ခ္က်ဴး…….” ဟု ေျပာလိုက္ေလ၏ ။ဒီမွာ မိတ္ေဆြႀကီး……..၊ သင့္ခ္က်ဴး လုပ္မေနနဲ႔…….၊ ေဆးလိပ္ အၿမဲေသာက္တယ္ ဆိုရင္ မီးျခစ္တစ္လံုး ၀ယ္ထားပါ….” ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ေျပာလိုက္ရာ…..

ထုိသူက ၿပံဳး၍ ……“၀ယ္ထားပါတယ္…. ၊ျခစ္ရင္းနဲ႔ ေက်ာက္ကုန္သြားလို႔ပါ….၊ ဒီက မိတ္ေဆြေလးက ပုတီးသမားနဲ႔ တူတယ္…..” ဟု ထိုသူကေျပာေလ၏ ။

“ဟုတ္ပါတယ္……၊ က်ဳပ္က ပုတီးသမားပါ….၊ က်ဳပ္ကို ပုတီးသမားလို႔ ဘာကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာတာလဲ….” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ထိုသူအား ေမးလိုက္ေလ၏ ။
ထိုသူသည္ ၿပံဳးၿပီးေနာက္……….“စိတ္တိုတာကို ၾကည့္ၿပီးေျပာတာပါ…..၊ က်ဳပ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ပုတီးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာစိတ္တိုတယ္…..” ဟု ထိုသူက ေျပာေလ၏ ။“
စိတ္တိုတာနဲ႔ ပုတီးစိပ္တာ မပတ္သက္ဘူးဗ်ာ….”ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ခပ္ဆတ္ဆတ္ျပန္၍ ေျပာလွ်င္
ထိုသူက……“ ပတ္သက္တယ္လို႔ က်ဳပ္က…..မေျပာပါဘူး….၊

က်ဳပ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ ပုတီးသမားေတြ စိတ္တိုတာကို ေျပာတာပါ….၊ စိတ္ရွည္တဲ့ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္လဲ ပုတီးသမား ျဖစ္သြားကတည္းက သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔လဲ မတည့္ေတာ့ဘူး…..၊ သူ႔မိန္းမနဲ႔လဲ မတည့္ေတာ့ဘူး….၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔လဲ မတည့္ေတာ့ဘူး….၊ ေနာက္ဆံုးမွာ သူရဲ႕အထက္အရာရွိနဲ႔ပါ မသင့္မျမတ္ျဖစ္လာၿပီး အလုပ္ပ ါျပဳတ္သြားတယ္….၊ အခုေတာ့ ေဟာဟိုနားက ဇရပ္မွာ ေနတယ္…..” ဟုထိုသူက ေျပာေလ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုသူ၏စကားကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား၍ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ အေလးအနက္ စဥ္းစားရေလေတာ့၏ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ပုတီးစိပ္သည္မွာ တစ္ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္၏ ။ ထိုတစ္ႏွစ္အတြင္း ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားက “ကိုေအာင္ထြန္း… အရင္ကနဲ႔ မတူဘူး…… ၊ စိတ္တိုလာတယ္… ” လို႔ ေျပာေသာအသံမ်ား မၾကာခဏ ၾကားခဲ့ရေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏ ။

“အဲဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ……” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ထိုသူအား ေမးလိုက္ေလ၏ ။ ထိုအခါ ထိုလူက ေဆးျပင္းလိပ္ ္မီးခိုးမ်ားကို မႈတ္ထုတ္ရင္း ………….

“ဒါက….. ဒီလိုပါ ေမာင္ရယ္၊ ပုတီး စိပ္တယ္ဆိုတာ စိတ္အလုပ္ မဟုတ္လား……၊ အဲဒီေတာ့ လုပ္နည္းမမွန္ရင္…. အဲဒီအလုိပဲ စိတ္တိုတာတို႔ ၊ အလုိမက်တာလို႔၊ အေၾကာင္းမဲ့ ေဒါသႀကီးတာတို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့…….” ဟု ေအးေဆးစြာ ျပန္၍ေျပာေလ၏ ။

“ ပုတီးစိပ္တာပဲဗ်ာ….၊ ပုတီး လံုးကေလးေတြကို လက္ညိႇဳးလက္မနဲ႔ ကိုင္ၿပီး ကိုယ္ရြတ္ဆိုရမယ့္ ဂါထာကို ပါးစပ္က ရြတ္ဆိုရင္း တစ္လံုးခ်င္း ဆြဲခ်တာပဲ မဟုတ္လား….၊ ဒီျပင္ ေနာက္ထပ္ ဘာမ်ားလုပ္ဖို႔ ရွိေသးလို႔တုန္း….” ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ေျပာလုိက္ရာ ထိုသူက ကြ်ႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ မခိုးမခန္႔ၿပံဳးလွ်င္……..

“ပုတီးစိပ္တယ္ဆိုတာဟာ ပုတီးလံုးေလးေတြကို လက္နဲ႔ဆြဲခ်တာပဲလို႔ေလာ္သာ နားလည္ရင္ ပုတီးလံုးေလးတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး က်လာတာေပါ့…..၊ အဲဒီလိုက်လာတဲ့အခါ အေပၚကက်လာတဲ့ ပုတီးလံုးေလးေတြနဲ႔ ထိထိၿပီး ေခ်ာက္ခနဲ ေခ်ာက္ခနဲ ျမည္သြားတာေပါ့ဗ်ာ….၊ အဲဒီအျပင္ဘာမွ အဓိပၸါယ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး…၊ အဲဒီစိပ္နည္းကို ပုတီးတစ္လံုးေခ်ာက္ခနဲ စိပ္နည္းလို႔ေခၚရင္ေကာင္းမယ္…..၊ ပုတီးတစ္လံုးေခ်ာက္ခနဲဆိုေတာ့ အပ်ိဳျမင္ရင္ ေငါက္ခနဲ႔ေပါဗ်ာ…..၊ ဘယ္လာသမာဓိရမွာလဲ……၊ ဘယ္ကလာ ပုတီးစိပ္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ျပည့္ျပည့္၀၀ရမွာလဲ……” ဟုေျပာ
လိုက္ေလ၏ ။ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုသူ၏စကားကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ေဒါသေထာင္းခနဲ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ၾကည့္ေသာအခါ၌ သူ၏ စကားသည္ မွန္ကန္ေနေၾကာင္း သိရေလ၏ ။ ထို႔ျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္လည္း တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ေနသကဲ့သို႔ ရွိေလ၏ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကြ်ႏ္ုသည္ ပုတီး စိပ္ေသာ အခါ၌ အဓိ႒ာန္ၿပီး စိပ္ေလ့ ရွိသည္ျဖစ္ရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဦးတည္ခ်က္သည္ အဓိ႒ာန္ ျပည့္ေျမာက္ေရးသာ ျဖစ္၏ ။ အဓိ႒ာန္ ျပည့္ေျမာက္ေရး ဆိုသည္မွာလည္း လက္ေတြ႕အားျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ပုတီးပတ္မ်ား စိပ္၍ ၿပီးရန္ သာျဖစ္၏ ။

ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ေနလွ်င္ ဂုဏ္ေတာ္ ပုတီး ကိုးပတ္စိပ္မည္ဟု အဓိ႒ာန္ သတ္မွတ္ ထားသည္ဆိုပါစို႔ ကြ်ႏ္ုပ္အဖို႔ ဂုဏ္ေတာ္ ပုတီးကိုးပတ္ စိပ္ၿပီးရန္သာ ဦးတည္၍ ေဆာင္ရြက္ ေလေတာ့၏ ။ ထို႔ေၾက္ာင့္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုလည္း တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ဆြဲခ်၏ ။ ပုတီးကိုးပတ္ စိပ္ၿပီးရန္သာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အလုပ္ျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔စိပ္ၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အဓိ႒ာန္ ေအာင္ၿပီဟု မိမိဖာသာ ဆံုးျဖတ္ လို္က္ေလေတာ့၏ ။

ဤသို႔ႏွင္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေလးဆယ့္ကိုးရက္ အဓိ႒ာန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာင္ျမင္သူ အျဖစ္ မသိမသာ စိတ္ႀကီး၀င္လ်က္ ရွိေလေတာ့၏ ။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုသူ၏ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ထိုသူသည္ ေဆးျပင္းလိပ္ကို ဖြာရင္း ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ျမတ္ႀကီးအား ၾကည္ၫိုေန၏ ။ ၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္ဘက္သို႔ လွည့္လိုက္၏ ။

ထို႔ေနာက္ “ ဆိုစမ္းပါဦး ….. မိတ္ေဆြေလး၊ ဘာမ်ားေျပာခ်င္လို႔လဲ…..” ဟု ထိုသူက ေမးလိုက္ေလ၏ ။ “ေစာေစာက ခင္ဗ်ားေျပာတာ ဟုတ္တယ္ဗ်….၊ က်ဳပ္ဟာ ပုတီးလံုး ေလးေတြကို တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး တေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔ ဆြဲခ်ေနတဲ့သူပဲ …၊ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ စကားအတိုင္း ေျပာရရင္ ပုတီးတစ္လံုး ေခ်ာက္ခန ဲနည္းနဲ႔ စိပ္ေနတဲ့သူပဲ…..၊ ဒါေပမယ့္ အပ်ိဳျမင္ရင္ ေငါက္ခနဲေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ……၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ…. က်ဳပ္….. အခု စိပ္ေနတဲ့ ပုတီးစိပ္နည္း ကေတာ့ နည္းလမ္း မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ ၀န္ခံရမွာပါပဲ…… ” ဟ ုေျပာလိုက္ရာ……ထိုသူက ၿပံဳး၍ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ေလ၏

ထို႔ေနာက္…..“ ပုတီးစိပ္တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီး ဆိုေတာ့ ဘာေတြ ထူးၿပီးလဲ….” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေမးလိုက္ ေလ၏ ။

“မထူးပါဘူးဗ်ာ၊ ေလးဆယ့္ကိုးရက္၊ ေလးဆယ့္ကိုးရက္၊ ပိုင္းပိုင္းၿပီး လုပ္တဲ့ အဓိ႒ာန္ေတာ့ ခုႏွစ္ခါ ေအာင္ၿပီးပါၿပီ ”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္ ထိုသူက ……“ အဓိ႒ာန္ေတြ ေအာင္တယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ စိတ္ႀကီး ၀င္မေနနဲ႔ဦး၊ မိတ္ေဆြေလး ေအာင္ပံုေအာင္နည္းက စာေမးပြဲမွာ ခိုးခ်တဲ့ ေအာင္းနည္းမ်ိဳး ဆိုရင္ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ေန႔ ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပတ္ စိပ္ပါမယ္လို႔ အဓိ႒ာန္လိုက္၊ ၿပီးေတာ့ လက္ကလဲ ပုတီးလံုး ေလးေတြကို တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ဆြဲခ်လိုက္နဲ႔ ေအာင္ခဲ့တဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ တယ္ၿပီးေနရာက်မယ္ မဟုတ္ဘူး”ဟု ျဖည္းေဆးစြာ ေျပာလိုက္ေလ၏

“ မွန္ပါတယ္၊ က်ဳပ္ အဲဒီအတိုင္းပဲ လုပ္ခဲ့တာပါ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီထက္ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီထက္ ေလးနက္တဲ့ ပုတီးစိပ္နည္း ရွိရင္ က်ဳပ္ကိုေျပာပါဦး ”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ရာ ထိုသူသည္ ၿပံဳးေလ၏ ။ ထိုသူ၏ အၿပံဳး၌ အနက္ထူးမ်ား ပါ၀င္ေန၏ ။ ထိုသူသည္ သူ၏ ကုတ္အက်ၤီအိတ္အတြင္းမွ လက္ကိုင္ပ၀ါေလး တစ္ထည္ကို ထုတ္ၿပီးလွ်င္ သူ၏ မ်က္ႏွာကို သူတ္လိုက္ေလ၏ ။ ၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ……..“ မိတ္ေဆြေလးက ပုတီးစိပ္နည္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ဳပ္ကို ဆရာတင္တယ္ေပါ့ ”ဟု ေမးေလ၏။

“ ဟုတ္ပါတယ္၊က်ဳပ္ထက္ တတ္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ ဆရာ တင္တာပဲ ”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္ ထိုသူသည္ဒုတိယအႀကိမ္ ၿပံဳးျပန္၏ ။ သူ၏ အၿပံဳး၌ အနက္ဆန္းမ်ား ပါ၀င္၏။ ၿပီးလွ်င္ ထိုသူက ……“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မိတ္ေဆြေလး၊ ဒါေပမယ့္ အရမ္းကာေရာ တပည့္ေမြးလို႔ေတာ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဇာတိဇစ္ျမစ္ ကေလးေတာ့ သိဦးမွ ျဖစ္မယ္၊ နာမည္ ဘယ့္ႏွယ့္ေခၚသတံုး”ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ ……“ က်ဳပ္နာမည္ ေအာင္ထြန္းလို႔ေခၚတယ္၊ တနဂၤေႏြသားပါ၊ က်ဳပ္အေဖက ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္ပဲ၊ က်ဳပ္မွာ ေမြးခ်င္း(၆)ေယာက္ ရွိတဲ့အနက္ က်ဳပ္ဟာ အႀကီးဆံုး သားပဲ၊ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ က်ဳပ္က အလုပ္လပ္မဲ့ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆယ္တန္းအထိ ပညာသင္ဖူးပါတယ္၊ လုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အလုပ္မွာမွ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ အလုပ္လက္မဲ့ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ေငြေရး ေၾကးေရးကေတာ့ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းပါပဲ”ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္

ထိုသူက…..“က်ဳပ္အမည္က ဦးယုန္းကုလို႔ ေခၚတယ္”ဟု ေျပာေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြား၏ ။ “အဲဒါ ဘာအမည္လဲ”ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ေမးလိုက္ရာ ထိုသူက….“တ႐ုတ္နာမည္”ဟု ေျပာေလ၏ ။ “မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားဟာ အဂၤလို အင္ဒီယန္း တစ္ေယာက္လို႔ ထင္ေနတာ၊ ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္နာမည္ ျဖစ္ရျပန္တာတံုး”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေခါင္းကိုကုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ရာ ထိုသူက“

ဒါက ဒီလို မိတ္ေဆြေလးရဲ႕၊က်ဳပ္နာမည္အရင္းက ဦးနီကြယ့္၊ အမွန္ကေတာ့ ဦးနီဆိုတာလဲ က်ဳပ္နာမည္ မဟုတ္ျပန္ဘူး၊က်ဳပ္နာမည္ အရင္းက အန္ေထာ္နီ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ က်ဳပ္ကို အန္ေထာ္နီလို႔ မေခၚဘူး၊ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမာင္နီ၊ နည္းနည္း ႀကီးလာေတာ့ ကိုနီ၊ ခုအသက္အရြယ္ ေရာက္ေတာ့ ဦးနီေပါ့ဗ်ာ၊ ေစာေစာက က်ဳပ္ေျပာတဲ့ ဦးယုန္းကု ဆိုတဲ့ နာမည္က က်ဳပ္ဆရာက က်ဳပ္ကို ေပးတဲ့နာမည္၊ က်ဳပ္ကို တ႐ုတ္လို ေပးသြားတာ၊ က်ဳပ္ဆရာက က်ဳပ္ကို သိပ္ၿပီးခ်စ္တာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ သူ႔ဆီမွာ ပညာရင္ႏို႔ ေသာက္စို႔ေနတဲ့ အတြင္းမွာ က်ဳပ္ကိုေမာင္နီလို႔ မေခၚဘူး၊ ယုန္းကုလို႔ ေျပာင္းေခၚတယ္၊ က်ဳပ္က တ႐ုတ္လို နားမလည္ပါဘူး၊ သူ႔ကို ဘာအဓိပၸာယ္လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက အဲ……ယုန္းဆိုတာ နိစၥ၊ အၿမဲလို႔ ေျပာတယ္၊ ကုဆိုတာက ဓူ၀၊ မျပတ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ယုန္းကုဆိုတာ နိစၥဓူ၀လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္၊ ျမန္မာလိုျပန္ရင္ အၿမဲမျပတ္လို႔ အဓိပၸာယ္ ရတယ္တဲ့၊ အဂၤလိပ္လိုေတာ့……(Always) ေပါ့၊ တစ္ခါတေလက်ဳပ္ရဲ႕ဆရာက က်ဳပ္ကိုယုန္းကုလို႔ မေခၚဘဲ မစၥတာ ေအာလ္ေ၀့စ္လို႔လဲ ေခၚတယ္၊

က်ဳပ္ကလဲသူေပးတဲ့ နာမည္ကို သိပ္ၿပီး သေဘာက်သြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ႕ကုလား မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ယုန္းကုဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ အေတာ့္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနတာကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးယုန္းကုဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ မွတ္ပံုတင္မွာပဲ ရွိပါတယ္ဗ်ာ၊လူေတြကေတာ့ ဦးနီလို႔ပဲ ေခၚၾကပါတယ္၊ ပညာအရည္ခ်င္းကို ခပ္ႂကြားႂကြား ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရွးေခတ္ (၇) တန္းေပါ့၊ မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ကပဲ ေရွးဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကံနည္းရွာၾကပါတယ္၊ က်ဳပ္ရဲ႕ ဇာတ္ိက တညင္(သန္လ်င္) ကပါ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေအာင္ထြန္းကို ေျပာရဦးမယ္၊ က်ဳပ္ဟာေမာင္ရင္ထင္သလို ကုလားနဲ႔ ဘိုနဲ႔ စပ္ထားတဲ့ အဂၤလို အင္ဒီးယန္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ဟာေပၚတူဂီ မ်ိဳးဆက္ဗ်၊ သန္လ်င္မွာ အရင္တုန္းက ေပၚတူဂီေတြ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့တာကို ေတာ့ ေမာင္ေအာင္ထြန္း အေနနဲ႔ လက္ခံလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ဟု ထိုသူက ေျပာေလ၏ ။

“လက္ခံပါတယ္ ဦးယုန္းကု၊ အဲ….အဲ….. ဦးနီရယ္၊ ဘာေၾကာင့္ လက္ခံသလဲဆိုေတာ့ ဒီဗရစ္တိုလို႔ ေခၚတဲ့ ငဇင္ကာ အေၾကာင္း ဖတ္ဖူးတာပဲဗ်ာ၊ ဒီဗရစ္တိုဟာ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ ဦးနီက…“အခု ေမာင္ေအာင္ထြန္းေျပာတဲ့ ဒီဗရစ္တိုဟာ က်ဳပ္ရဲ႕“ေဘာင္” ေတာ္တယ္ဗ်”ဟု ေျပာေလ၏ ။ “ေဘာင္ဆိုတာကလဲ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး ဦးနီရယ္”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလုိက္ျပန္၏ ။ ဦးနီက….“ကုိယ့္အထက္က အေဖ၊ အေဖအထက္က အဘိုး၊ အဘိုးအထက္က အေဘး၊ အေဘးအထက္က အဘီ၊ အဘီ အထက္ကအဘင္၊ အဘင္အထက္က အေဘာင္ဗ်၊ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေဘာင္ဘြတ္ေလဗ်ာ၊ အဲဒီေတာ့ ေဘာင္ဆိုတာ ကိုယ့္အထက္က ေျခာက္ဆက္မွာရွိတယ္၊ ေဘာင္အထက္မွာ ဘြတ္ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ အဲဒါက ခုႏွစ္ဆက္ေျမာက္ေပါ့၊ အဲဒါကို ေဆြခုႏွစ္ဆက္ေခၚတယ္၊ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေဆြခုႏွစ္ဆက္ မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္လို႔ ေျပာတယ္ မဟုတ္လား၊အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေပၚတူဂီ ပင္လယ္ ဓားျပႀကီး ဒီဗရစ္တိုဟာ က်ဳပ္ရဲ႕ ေဘာင္ေတာ္တယ္ဆိုတာ ရွင္းၿပီလား….”ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဦးနီ၏ ႏွံ႔စပ္ေသခ်ာပံုကို သေဘာက်မိေသာေၾကာင့္ရယ္မိေလေတာ့၏ ။


“ေနစမ္းပါဦး ဦးနီရယ္၊ အခု ဦးနီ ဘာလုပ္သလဲ”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေမးလိုက္ရာ ဦးနီက….

“ပင္စင္ေလ……အရင္က မီးရထားမွာ ဂါတ္ဗိုလ္လုပ္တယ္၊ အခုေတာ့ သမီးနဲ႔အတူေနတယ္၊ သမီးက အိမ္ေထာင္သည္ပါ၊ သူ႕ေယာက္်ားကလဲ မီးရထား ဂါတ္ဗိုလ္ပါ၊ ဒါနဲ႔ေျပာရဦးမယ္၊ က်ဳပ္သမက္နဲ႔ က်ဳပ္က နာမည္တူတယ္၊ သူနာမည္လဲ အန္ေထာ္နီပဲ၊ သူက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ျဖစ္တယ္၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ႀကီးခဲ့ရတာ၊ ခုႏွစ္တန္းေအာင္တာလဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက က်ဳပ္တို႔ဆရာ ဦးဇ၀န သင္ေပးလို႔ေအာင္တာ၊ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာေပါ့၊ ပုတီးစိပ္တာတို႔ ဘာတို႔ကိုေတာ့ ကုန္စံုေရာင္းတဲ့ က်ဳပ္ဆရာ တ႐ုတ္ႀကီး ဦးစယ္ေဟာင့္က သင္ေပးသြားတာ၊ စယ္ေဟာင္ဆိုဆာ အဂၤလိပ္လို (Time) ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ အတူတူပဲ၊ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ အနက္ေပးရရင္ေတာ့ အခ်ိန္ကာလလို႔ အဓိပၸာယ္ရတာေပါ့၊ က်ဳပ္ဆရာ ဦးစယ္ေဟာင့္က မရွိရွာေတာ့ပါဘူး”ဟု အေသးစိတ္ ရွင္းျပေလ၏ ။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေဆးလိပ္တို႔ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီးလွ်င္ အိတ္တြင္းမွ ေဆးလိပ္ အသစ္တစ္လိပ္ထုတ္၍ မီးညိႇျပန္ေလ၏ ။ ထို႔ေနာက္…..
“ေကာင္းပါၿပီ ဦးနီရယ္၊ က်ဳပ္ကို ပုတီးစိပ္နည္း ေျပာျပပါေတာ့”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ ဦးနီက……
“ဒီလိုရွိတယ္ ေမာင္ေအာင္ထြန္း၊ တပည့္ခံတယ္ဆိုရင္ ေလာကစည္းကမ္းအရ ဆရာကိုရွိခိုးရမယ္၊ အ႐ိုအေသ ေပးရမယ္”ဟု ေျပာေလ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဖင္ကို ေရႊ႕၍ ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆုတ္ေလ၏ ။ ၿပီးလွ်င္ ဦးနီအား ဦးသံုးႀကိမ္ခ်၍ ကန္ေတာ့လိုက္ေလေတာ့၏ ။ ထိုအခါ ဦးနီက …..
“ေကာင္းေလစြ……….
ေကာင္းေလစြ…………
ေကာင္းေလစြ………..
ဟု ရြတ္ဆိုေလ၏ ။ ထိုသို႔ ရြတ္ဆိုၿပီးေနာက္…..
“ ဒီလို ေမာင္ေအာင္ထြန္းရဲ႕၊ အခု က်ဳပ္ေျပာတဲ့နည္းအတိုင္း ပုတီးစိပ္မယ္ဆိုရင္ ရက္ပိုင္းလပိုင္းအတြင္း ပုတီးအက်ိဳးကို ခံစားရမယ္၊ ပုတီးတန္ခိုးကိုပဲ ေကာင္းေကာင္းႀကီးလက္ေတြ႕သိရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အခုက်ဳပ္ေျပာမယ့္ စကားေတြကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္မယူဆေစခ်င္ဘူး၊ စၿပီး နားေထာင္ကတည္းက ဆံုးသည္အထိ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေစခ်င္တယ္။ေမာင္ရင္႔အေနနဲ႔ တစ္ႏွစ္လံုး ပုတီးစိပ္တာ ဘာမွမထူးခဲ့ဘူး မဟုတ္လား၊ က်ဳပ္နည္းနဲ႔ ပုတီးစိပ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္အတြင္း ထူးကိုထူးရမယ္”ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ေလ၏


ထိုအခါ ဦးနီသည္ ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း……..
“ ေကာင္းေလစြ……
ေကာင္းေလစြ…….
ေကာင္းေလစြ……..
ဟု ရြတ္ဆိုျပန္ေလ၏ ။ ထိုသို႔ ရြတ္ဆိုၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာေလေတာ့၏ ။

“ ဒီလိုရွိတယ္ ေမာင္ေအာင္ထြန္းရဲ႕….၊ ပုတီးစိပ္တဲ့ အလုပ္ဟာ စိတ္ရဲ႕အလုပ္လို႔ မင္းအေနနဲ႔ လက္ခံထားရင္၊ ဒါမွ မဟုတ္ စိတ္တည္ၾကည္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အလုပ္လို႔ လက္ခံထားတယ္ဆိုရင္စိတ္တည္ၾကည္ဖို႔အတြက္ ပထမဦးဆံုး အေရးတႀကီး လိုအပ္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ မင္းရ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ အေၾကာအျခင္ေတြကို ေတာင့္တင္းမေနေအာင္ ေျဖေလွ်ာ့ပစ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ကြ”ဦးနီသည္ သူ၏စကားဆံုးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူေျပာသည့္စကားအား ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင့္နားလည္ျခင္းရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ လက္ခဲျခင္းရွိမရွိကို အကဲခတ္ေသာသေဘာျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏မ်က္ႏွာအား လွမ္း၍ၾကည့္လုိက္ေလ၏ ။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က…..
“ အခု ဦးနီေျပာတာက ရီလက္ေဇးရွင္း (Relaxation) ေျဖေလွ်ာ့ျခင္းကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး”၊
ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေထာက္လိုက္ရာ ဦးနီက….
“ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ရီလက္ေဇးရွင္း ႐ိုး႐ိုးကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ (Deep Relax-tion ) ဒိ(ပ္) ရီးလက္ေဇးရွင္း နက္နက္နဲနဲ ေျဖေလ်ာ့ျခင္းကို ေျပာခ်င္တာ၊ ဘယ္လို ေျဖေလ်ာ့ရမလဲဆိုေတာ့ လူသူ အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ေျဖေလ်ာ့ရမယ္၊ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္း၊ အဲဒီဖ်ာေပၚမွာ မထူမပါး ေစာင္တစ္ထည္ ခင္းရမယ္၊ ေခါင္းအံုးမပါရဘူး၊ အဲဒီအေပၚမွာ စန္႔စန္႔ရန္ရန္ ပက္လက္လွန္အိပ္ၿပီး ေျဖေလ်ာ့ရမွာပဲ၊ အဲဒီအခါမွာ၀တ္ထားတဲ့ အကၤ်ီေတြ အ၀တ္အစားေတြကလဲ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ရွိေနဖို႔လိုတယ္၊

ေစာေစာကေျပာသလို ပက္လက္ စန္႔စန္႔ရန္႔ရန္႔ လွန္ၿပီး ႂကြက္သားေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေလ်ာ့သြားရမယ္၊စၿပီး လုပ္ခါစမွာ လုပ္လို႔ အခ်ိဳးက်မွာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ အဆင္ေျပာမွာလဲမဟုတ္ဘူး၊ စၿပီး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ကတည္းက ေနရာေရႊ႕ခ်င္သလိုလို၊ ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္သလိုလို၊ ဒီဟာလုပ္ခ်င္သ လိုလို၊ဒီဟာလုပ္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ မရႊ႕နဲ႔၊ အဲဒီလို စန္႔စန္႔ရန္႔ရန္႔ေလး ေနၿပီးေတာ့ ရပ္အုပ္ႀကီးေမာက္ႂကြလာတဲ့အထိ အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႐ႈသြင္းရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းျပန္ထုတ္ရမယ္၊ အဲဒါကို (၈) ႀကိမ္ လုပ္ရမယ္၊ (၈) ႀကိမ္ျပည့္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပံုမွန္အတိုင္း ဆက္ၿပီး ႐ႈပြား႐ုံပါပဲ၊ အခုက်ဳပ္ေျပာတဲ့ ဥစၥာက နက္နက္နဲနဲ ေျဖေလ်ာ့ျခင္း ပထမအဆင့္လို႔ နားလည္ပါ”
ဟု ေျပာေလ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း……..


“ ေကာင္းပါၿပီ ဦးနီ”
ဟု ေျပာလုိက္ေလ၏ ။ ထိုအခါ ဦးနီက…..


“ အဲဒီလို စန္႔စန္႔ရန္႔ရန္႔ အေနအထားကေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္က ႂကြက္သားေတြကို တစ္ခုခ်င္းၫႇစ္ထုတ္ၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီလို ၫႇစ္ထုတ္တဲ့အခါမွာ ေခါင္းကေန ေျခဖ်ား အထိ တစ္ခုမက်န္ၫႇစ္ထုတ္ၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီလို ၫႇစ္ထုတ္ၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ခႏၶာ ကိုယ္မွာရွိတဲ့ ေၾကာေတြတင္းလာတာ၊ ေလ်ာ့လာတာကို လုိက္ၿပီး သိေနရမယ္၊ ႂကြက္သားကို မတင္းဘဲ က်န္ေနတဲ့ေနရာရွိေသးရင္ ရႏိုင္သမွ် တင္းၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီလို တင္းၿပီးရင္ ေလ်ာ့သြားတာကိုလဲ လိုက္ၿပီးသိေနရမယ္၊ အခု က်ဳပ္ေျပာတာဟာ ဒိ(ပ္) ရီလက္ေဇးရွင္းလို႔ ေခၚတဲ့နက္နက္နဲနဲ ေျဖေလ်ာ့ျခင္းရဲ႕ဒုတိယအဆင့္ပဲလို႔ နားလည္ရမယ္”ဟု ေျပာေလ၏ ။ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း ……

“ မွတ္မိပါၿပီ ဦးနီ”ဟု ေျပာလိုက္ေလ၏ ။ ထိုအခါ ဦးနီက…..


“ အခုတစ္ခါ လုပ္ရမွာက ဒုတိယအဆင့္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ၫႇစ္ထုတ္ရမွာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါ လုပ္ရမွာက ဒုတိယအဆင့္မွာ လုပ္သလို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ဖို႔ မလိုဘူး၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းၫႇစ္ထုတ္ရမယ္၊ ေၾကာင္ေတြ အေညာင္းဆန္႔တာ ေတြ႕ဖူး တယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆန္႔ထုတ္ရမယ္၊ အဲဒီလို တန္ထုတ္ေနရင္း နဲ႔ ႂကြက္သားေတြ တင္းသြားပံု၊ေလ်ာ့သြားပံုကို စိတ္ထဲကလိုက္ၿပီး သိေနရမယ္၊ ဒါက ေန႔စဥ္လုပ္ရမယ့္ ေလ့က်င့္ခန္းပဲ၊

အေၾကာေလ်ာ့တဲ့အခါ ေခါင္းကစေလ်ာ့ရမယ္၊ ေခါင္း ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာ၊ မ်က္ႏွာၿပီးေတာ့ ေမး႐ိုး၊မ်က္လံုး၊ ႏႈတ္ခမ္း၊ လွ်ာ၊ လည္ပင္း၊ အဲဒီကေနၿပီး ေျခေ်ားေရာက္တဲ့အထိ ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့တဲ့ အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေလ်ာ့သြားဖို႔ အတြက္နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမယ္၊ ျမန္ျမန္ေလ်ာ့တဲ့ အခါ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္၊ စၿပီးလုပ္ခါစမွာ အေလ့အက်င့္ မရေသးတဲ့ အတြက္ အခန္းထဲမွာ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ကြ်မ္းက်င္လာတဲ့ အခါမွာ ဘယ္လိုေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို အေနအထားမွာပ ဲျဖစ္ျဖစ္ ေလ်ာ့ခ်လို႔ ရသြားပါတယ္၊ အေၾကာေလ်ာ့ၿပီးတဲ့ အခါမွာ ခ်က္ျခင္း မထရေသးဘူး၊ ငါးမိနစ္ေလာက္ ပက္လက္အေန အထားနဲ႔ ေနရေသးတယ္၊ အဲဒီလိုေနရင္းက ငါ့ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ရွိတဲ့ ႂကြက္သားေတြ ေလ်ာ့က်သြားတာနဲ႔ အတူ ငါ့မွာ ဘယ္လို ျပႆနာမ်ိဳးမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ အားလံုးလႊတ္ခ် လိုက္ၿပီလို႔ စိတ္နဲ႔ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကိုယ့္မွာ ရွိေနတဲ့ ျပႆနာေတြ အားလံုးကို ေျဖေလွ်ာ့လႊတ္ ခ်ပစ္လိုက္ရတယ္၊ အခုက်ဳပ္ေျပာတာဟာ ဒိ(ပ္)ရီလက္ေဇးရွင္း လို႔ေခၚတဲ့ ေျဖေလွ်ာ့နည္း တတိယအဆင့္ပဲ၊

ပုတီးကို အက်ိဳးရွိေအာင္ စိပ္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ အဲဒီေလ့က်င့္ခန္းပဲေျပာေျပာ၊ က်င့္စဥ္ပဲေျပာေျฤ မူလက ရည္ရြယ္ထားသည့္အတိုင္းဂုဏ္ေတာ္ပုတီး ကိုးပတ္ စိပ္ေလ၏ ။ ထိုသုိ႔ စိပ္ၿပီးေနာက္ ဦးနီထံသို႔ ျပန္လာကာ….
“ ဦးနီေျပာတဲ့ ေလးေလးနက္နက္ ေျဖေလွ်ာ့ျခင္း၊ ဒီ(ပ္) ရီလက္ေဇးရွင္းဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ၿပီး ေျပာျပႏို္င္ပါတယ္၊ မွားရင္လဲ ျပင္ေပးပါ”ေျပာေလ၏ ။ ဥိးနီသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ေျပာျပသည္ကိ နားေထာင္ၿပီးေနာက္…


“ မွန္တယ္ ေမာင္ေအာင္ထြန္း၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ အခု ေမာင္ရင္ ေျပာတာက သေဘာတရားကို ေျပာတာ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ရဦးမယ္၊ လက္ေတြ႕ေျဖေလွ်ာ့တဲ့ အခါ မွာတကယ့္ ကို ဒိ(ပ္) ရီလက္ေဇးရွင္း ျဖစ္မျဖစ္ကို စမ္းသပ္တဲ့ နည္းရွိတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ ေျဖေလ်ာ့ၿပီးတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႔ တစ္တန္းတည္းေလာက္မွာ ရွိတဲ့ အရာ၀တၱဳ ကို မ်က္စိနဲ႔စိုက္ၾကည္႔ရမယ္၊ အဲဒီလို စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး ပါးစပ္က ဆိုရမယ္၊ႏွစ္ဆယ့္ငါးအထိ ဆိုၿပီးရင္ မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္ရမယ္၊ အဲဒီလို မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေစာေစာက ၾကည့္ထားတဲ့ အရာ၀တၱဳဟာ စိတ္အာ႐ုံထဲမွာ စြဲထင္ ေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ဒိ (ပ္)ရီ လက္ေဇးရွင္းဆိုတာ လုပ္နည္း မွန္သြားၿပီး၊ စိတ္အာ ႐ုံထဲမွာ ထင္မလာပဲ ေပ်ာက္သြားၿပီဆိုရင္ ေျဖေလ်ာ့ျခင္း၊ လုပ္တာဟာ နည္းမက်ေသး ဘူး၊ မမွန္ေသးဘူး၊ ျပန္ၿပီး လုပ္ၾကည့္ဦး”ဟု ေျပာေလ၏ ။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က……

“ အဲဒါကေတာ့ ဦးနီ ကို္ယ္တိုင္ လက္ေတြ႕ လုပ္ျပတာကို ကြ်န္ေတာ္က ေဘးကထိုင္ ၿပီး ေလ့က်င့္ ယူရမယ္ ထင္တယ္”ဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးနီက……


“ အဲဒါအမွန္ပဲ ေမာင္ေအာင္ထြန္းေရ…..၊ ဘုရားက ျပန္တဲ့အခါ က်ဳပ္အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ေပေတာ့”ဟု ေျပာေလ၏ ။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း လိုက္ခဲ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေလ၏ ။ထို႔ေနာက္တြင္ကား ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဦးနီႏွင့္ လိုက္ပ ါသြားေလ၏ ။ ဦးနီ၏ အိမ္သည္ မလႊကုန္း စက္ေခါင္း စက္႐ုံအနီးရွိ မီးရထား ကြာတားတြင္ ျဖစ္၏ ။ သူ၏အိမ္ ဆိုေသာ္ လည္း အမွန္စင္စင္ အားျဖင့္ သူ၏ သမီး အိမ္သာလွ်င္ျဖစ္၏ ။ သူ၏ သမီးသည္ သူ႔အတြက္ ေခါင္းရင္းဖက္၌ အဖီကေလးတစ္ခု သီးသန္႕ခြဲ၍ ထုတ္ထား၏ ။ ထိုအဖီကေလးတြင္ ဦးနီေန၏ ။

အဖီကေလးဆိုေသာ္လညး္ အေတာ္အတန္ က်ယ္၏ ။ ထိုအဖီအတြင္းသို႔ ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳက္နက္ ေမႊးႀကိဳင္ေသာ ရနံ႔ကို ႐ႈ႐ႈိက္မိ၏ ။ ဦးနီ၏ အခန္းသည္ အစဥ္သျဖင့္ အေမႊးတိုင္ ထြန္းေလ့ရွိေၾကာင္း သိသာ၏ ။ ေျမာက္ ျမားစြာေသာ အဂၤလိပ္ စာအုပ္တို႔ကို ေတြ႕ရ၏ ။ဘုရားစင္ဟူ၍ သီးျခားမရွိပဲ စားပြဲ အလြတ္ တစ္လံုးကို ဘုရားစင္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားသည္ကိုေတြ႕ရ ၏ ။ ထိုစားပြဲေပၚတြင္ ဂ်ပန္ျပည္မွ ကမာကူရာ ဆင္းတုေတာ္ေလး တစ္ဆူကို ဖူးေျမာ္ရ၏ ။ပန္းအိုးကေလး မွာလည္း တစ္အိုးသာ ရွိ၏ ။ ထိုပန္းအိုးထဲတြင္ ေဇာ္စိမ္းရြက္မ်ား ထိုးထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏ ။

ေၾကးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဖေယာင္းတိုင္ အစြပ္တစ္ခုႏွင့္ အေမႊးတိုင္ခြက္ကေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ရ၏ ။ ထိုဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ဦးနီ ထိုင္၍ ၀တ္ျပဳေသာ ျမက္ဖ်ာကေလး တစ္ခ်ပ္ ကိုလည္း ေတြ႕ရ၏ ။ သူသည္ ဒိ(ပ္) ရီလက္ ေဇးရွင္းေခၚ နက္နက္နဲနဲ ေျဖေလ်ာ့ျခင္းကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကြ်ႏ္ုပ္ကို လုပ္ျပသည့္ အျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ ကိုလည္း လုပ္ေစခဲ့၏ ။ ထို႕ေၾကာင့္ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေျဖေလ်ာ့ျခင္းကို ေကာင္းစြာ သင္ယ ူတတ္ေျမာက္ ခဲ့ေလေတာ့ သတည္း။

ပုတီးစိပ္ျခင္းကို ၀ါသနာ ပါသူမ်ား အတြက္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္....

သင္တို႔၏အက်ိဳးကိုထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ဟိန္းတင့္ေဇာ္..

အဘ မင္းသိခၤ၏ စာမူအား အပင္ပန္းခံကာ စာ႐ိုက္ေပးေသာ မိတ္ေဆြ ကိုေအာင္အား ေက်းဇူး အထူး တင္ပါေၾကာင္း မွတ္တမ္း တင္အပ္ပါသည္။