ကြ်ႏ္ုပ္သည္ထိုင္းႏိုင္ငံ မဟာခ်ိဳင္-ေန၀စ္ဟု အမည္ရေသာအရပ္တြင္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းဖြင့္လွစ္၍ ေဗဒင္လကၡဏာေဟာေျပာျခင္း၊ တစ္ဖက္တြင္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္ အလြန္အင္မတန္ ၀ါသနာပါလွေသာ စာေပ ေရးသားျခင္းစေသာ အလုပ္မ်ားျဖင့္ မအားမလပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေပ်ာ္ေမြ႕လွ်က္ရွိေလ၏။
တစ္ေန႔တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္ထံသို႔ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ (၃၆)-ႏွစ္ခန္႔ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္ရွိလာေလ ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႐ုပ္ရည္သည္ လြန္စြာေခ်ာေမာလွပ၍ သူ၏ အသားအရည္တို႔သည္ ျဖဴသည္လည္း မဟုတ္။ ညိဳသည္လည္းမဟုတ္၊ ၀ါ၀င္းေသာ အသားအရည္ရွိေလ၏။ သူ၏ မ်က္ခံုးသည္ ေလးကိုင္းသဏ္ တန္ရွိေလ၏။ ထို႔အတူ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္လည္း က်ီးအာသီကဲ့သို႔ ရဲရဲနီေနေလ၏။
သူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ၀လြန္းသည္လည္း မဟုတ္၊ ပိန္လြန္းသည္လည္းမဟုတ္ စေသာအျပစ္ေျခာက္ပါး ကင္း၍ အရပ္မနိမ့္ မျမင့္ျဖင့္ လြန္စြာၾကည့္၍ေကာင္းေလ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ အညိုေရာင္သန္းေနေသာ မ်က္လံုးရြဲရြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုၾကည့္ကာ ဥၾသငွက္ကဲ့သို႔ လြန္စြာသာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သူ၏ အသံျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာေလ၏။
လကၡဏာၾကည့္ခ်င္လို႔ပါဆရာ။ အဓိကကေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ အခ်စ္ေရးကံၾကမၼာကို သိခ်င္လို႔ပါဟု ေျပာေလ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း သူ၏ညာဘက္လက္၀ါးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွန္ဘီးလူးျဖင့္ ၾကည့္႐ႈ႕လိုက္ေလရာ
ဟဒယေလခဟု ေခၚေသာ သူ၏ ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းသည္ စေနၿဂိဳဟ္ခံု၏ ေအာက္တည့္တည့္တြင္ ျပတ္ေတာက္ ေနသည္ကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ရွိရေလ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနလွ်င္ သူ၏ဘ၀တြင္ သစၥာမဲ့ေသာ ၊ မေကာင္းေသာ ၊ ညွာတာမႈ႕ လံုး၀မရွိေသာ ေယာက္်ားမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ခဲ့ရၿပီး အခ်စ္ေရး ဒုကၡမ်ား၊ နာက်င္ ေၾကကြဲရျခင္း မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ခံစားခဲ့ရတတ္၏
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ ဘ၀တြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို လံုး၀အယံုအၾကည္ မဲ့သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္းတြင္ မခ်စ္တတ္ေသာမိန္းမ ျဖစ္ရပါလို၏ဟု ဆုေတာင္းမိသည္အထိ အခ်စ္ဆိုေသာအရာကို နာက်ဥ္းသြားရတတ္ေၾကာင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုအမ်ိဳးသမီးအား ေျပာျပလိုက္ေလ၏။ ထိုအခါ လြန္စြာေခ်ာေမာလွပေသာ ၎အမ်ိဳးသမီးက.....
အမယ္ေလး... မွန္လိုက္တာဆရာရယ္။ ကြ်န္မရဲ့ အခ်စ္ဦးရဲ့အမည္က ကိုေမာင္ေမာင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူက ကြ်န္မရဲ့ အခ်စ္ဦးလည္းျဖစ္ ၊ အခ်စ္ဆံုးလည္းျဖစ္ပါတယ္ရွင္။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြကလည္း သေဘာတူထား ေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူးေပါ့ဆရာ။ ဒါေပမယ့္ သူက အက်င့္မေကာင္းဘူးဆရာရဲ့။ အၿမဲတမ္း အႏိုင္ယူ တတ္တယ္။ ေစာ္ေပြတယ္။ မိန္မ ႐ႈပ္တယ္။ ေလာင္းကစား ၀ါသနာပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ေကာင္းတာ သိပ္မရွိဘူးဆရာရဲ့။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူကြ်န္မဆီကို အေရးတႀကီး အေမာတေကာ ေရာက္လာပါတယ္။ သူ အခု ဒုကၡေရာက္ ေတာ့မယ္။ သူ႔ကို ကူညီပါလို႔ေျပာတယ္။ ကြ်န္မမွ မကူညီေပးဘူးဆိုရင္ သူဘ၀ပ်က္ရေတာ့မယ္လို႔ မ်က္ႏွာမဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ ေျပာပါတယ္။
ကြ်န္မကလည္း ဘာျဖစ္လို႔လည္း ကိုေမာင္ရယ္ဆိုေတာ့ ...
သူမ်ားရဲ့ ခ်ဲစာအုပ္ကို သူယူူစားလိုက္မိတယ္တဲ့။ အဲဒါ မစားရဘဲ ခ်ဲကပြင့္သြားလို႔ သူသိန္း(၆၀)ေလာက္ေလ်ာ္ ရေတာ့မယ္။ သူ႕မွာကလည္း လက္ထဲမွာမရွိဘူး။ အဲဒါ ေငြရွာေပးပါတဲ့။
ကြ်န္မလည္း စဥ္းစားတယ္။ အခုေခတ္ သူမ်ားဆီက ေငြယူတယ္ဆိုတာ လက္ခ်ဥ္းဗလာ ယူလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ္က တစ္ခုခု အေပါင္ထားမွ ရတာေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အင္မတန္မွားယြင္းတဲ့ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္တစ္ခုကို ကြ်န္မ မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာ ခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ကြ်န္မမိဘေတြရဲ့ အိမ္ၿခံဂရမ္ကို သိန္းငါးဆယ္နဲ႔ ေပါင္ၿပီး ကိုေမာင္ေမာင္ကို ေပးလိုက္မိတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အင္မတန္၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ (၂)လ ေလာက္အၾကာမွာ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ စကၤာပူကို ထြက္သြားၿပီး ကြ်န္မကို လံုး၀အဆက္အသြယ္ျဖတ္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္(၆)လေလာက္အၾကာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ့အိမ္နဲ႔ၿခံကို အေၾကြးနဲ႔ အသိမ္းခံလိုက္ရလို႔ ကြ်န္မတို႔ မိသားစုအားလံုး အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ရွက္တာေရာ... နာက်ဥ္းတာေရာ... ၀မ္းနည္းတာ ေရာ၊ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြေရာ အားလံုးေပါင္းၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္လာခဲ့ရတယ္။
အဲဒါေတြအားလံုးဟာ အျဖစ္မွန္ေတြခ်ဥ္းပါပဲ ဆရာ။ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မေလ ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို မေတြ႔ပါရေစနဲ႔လို႔ အၿမဲတမ္း ဆုေတာင္းပါတယ္ဆရာရယ္ဟု ေျပာဆို၍ ျပန္သြားေလေတာ့သတည္း။
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္အျပစ္ကင္းႏိုင္ၾကပါေစ.....
0 comments:
Post a Comment