ဒီစၾကာ၀ဠာႀကီးထဲမွာရွိတဲ့ ၿဂိဳဟ္ေတြ၊
နကၡတ္ၾကယ္တာရာေတြဟာ
ပရမ္းပတာတည္ရွိေနၾကတာမဟုတ္ဘူး။
သူ႕ေနရာႏွင့္သူ စနစ္တက်
တည္ရွိေနၾကတာျဖစ္သလို
သူ႕လမ္းေၾကာင္းႏွင့္သူ စနစ္တက်
ေရြ႕လ်ားလည္ပတ္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
အဲဒီအထဲက ၿဂိဳဟ္တစ္လံုးတစ္ေလဟာ
အဲဒီလိုစနစ္တက်မျဖစ္ေတာ့ရင္
စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုးဟာ
႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးေတြျဖစ္ကုန္ၿပီး
အားလံုးေပါက္ကြဲ
ပ်က္သုန္းသြားၾကမွာျဖစ္တယ္။
ပ်က္သုန္းသြားၾကမွာျဖစ္တယ္။
ဒီစၾကာ၀ဠာႀကီးထဲမွာရွိတဲ့
ၿဂိဳဟ္ေတြ၊နကၡတ္တာရာေတြမွာ
အခ်င္းခ်င္း ဆြဲယူထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့
သံလိုက္စက္ကြင္းေတြအသီးသီးရွိေနၾကတယ္။
အဲဒီသံလိုက္စက္ကြင္းေတြက
ၿဂိဳဟ္အသီးသီးရဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြကို
စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ထိမ္းသိမ္းေပးထားတာပဲေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ဒီစၾကာ၀ဠာႀကီးရဲ့
ေနရာအသီးသီးမွာ
ေနရာအသီးသီးမွာ
သံလိုက္စက္ကြင္းေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႕စီးဆင္းေနတယ္။
ေလာကမွာရွိတဲ့ ဘယ္အရာမဆို
အဲဒီသံလိုက္စက္ကြင္းေတြနဲ႔
ညီညြတ္မွ်တလိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ဖို႔
ညီညြတ္မွ်တလိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ဖို႔
အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒီသံလိုက္စက္ကြင္းေတြကိုသြားၿပီး
ဆန္႔က်င္မိလိုက္တာနဲ႔ အားလံုး
ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။
ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။
လူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း
အရာအားလံုးဟာ ဟန္ခ်က္ညီညီ
ရပ္တည္ေနၾကရတာျဖစ္တယ္။
သံလိုက္စက္ကြင္းကို သြားၿပီးဆန္႔က်င္လိုက္မိတာနဲ႔
လူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ ဟန္ခ်က္ေတြ
ပ်က္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။
ဟန္ခ်က္ပ်က္တယ္ဆိုတာ႐ုပ္ပိုင္း၊စိတ္ပိုင္း
တည္ၿငိမ္မႈ႔ပ်က္သြားတာပဲေပါ့။
ဒီေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ
တည္ၿငိမ္မႈ႔ပ်က္သြားတာပဲေပါ့။
ဒီေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ
စၾကာ၀ဠာသံလိုက္ဓာတ္ႀကီးနဲ႔
လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေနဖို႔
အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment